De luchtbalboys...
zakken weer ingeladen en afscheid genomen vant oud vrouwtje, viel toch zwaarder dan gedacht. richting station voor trein naar Phitsanoluk. ja lap, die van 10 uur was weer volzet dus wachten op de volgende. maar no prob, deze keer zou het tweede klasse zijn en MET AIRCO en zelfs genummerde plaatsen. (we weten ondertss toch al dat de treinbuddha's het niet goed voor hebben met ons!)
toe toet... daar kwam hij aan. eerste indruk was ok, tot we onze plaatsen zagen en die zetels meer voor in te liggen waren dan voor in te zitten. kapot dus, en dat was dus enkel weer bij die van ons. we zaten nog geen vijf minuten en ze kwamen al met eten rond, gratis, zat in de prijs zonder we het wisten. wat het juist was, weten we nog steeds niet, maar mss maar best ook. de seb las zijn misdaadromanneke nog van opt vliegveld voor 3,50 euro terwijl de tunes van roxette door marie haar oren galmden. JOIN THE JOYRIDE...
totally not, den trein schokte als zot en kon elk moment ontsporen, en den airco deed het dus NIET. lap! en de boel werd helemaal compleet toen die kleine naast ons begon te schreeuwen uren aan een stuk, of zo leek het toch :-)
uit pure verveling ontpopte de seb zich dan maar als mecanicien van dienst en begon het dienbladtafeltje van aan de zetel, dat er half af hong, te repareren. toen dat gelukt was, ontfermde hij zich over onze zetel om die proberen terug normaal te krijgen, maar daar was hij beter af gebleven. had hij toch ni heel die zetel eraf getrokken zeker... daar lagen we dan. (schoenmaker blijf bij je leest zeggen ze dan, tja en wa is da dan? schrijnwerker of bandwerker...)
bij het uitstappen nieuwe vriend leren kennen, deze keer was hij ongeveer 14 jaar en nee, niet weer omgekocht met een snoepje. hij was de zoon van de grootste hoteleigenaar van de streek (onze partner in crime, de lonely planet, vertelde ons dat het ook het duurste en het chiqueste was). hij bood ons een lift aan naar onze guesthouse, dju hadden stiekem gehoopt op een gratis overnachting in zijn hotelleke, zal voor een andere keer zijn.
onze guesthouse daarentegen leek meer op nen appartementsblok van de luchtbal, en onze kamer meer op iets dat je ook per uur kan huren, maar voor 200bath per nacht, hoor je ons ni klagen.
ondertussen weeral fameus donker aan het worden, en het is nog maar zes uur. even stadje gaan verkennen, en beland aan de rivier waar het weer maar eens vol stond met eetkraampjes en nep-winkeltjes. tot we voorbij allemaal massage-zeteltjes kwamen, in open lucht tussen de bomen. please seb? ok het mocht. voor 100bath par uur kan ne mens toch ni sukkelen he.
en daar lagen we dan, zalig... wel bijna blijven steken in ne slappe lach, maar verstand op nul.
goodbye osteopaat vereecken...
we kregen weeral groten honger, en dan op een rivierbootje iets gegeten. en natuurlijk de cocktails weer niet vergeten.
marie ging voor de lijst met clab en de seb voor scampies met asperges en zwarte champignons.... mmmmmmm
terug richting luchtbal, begon het te regenen, maar geen erg, konden we wel eens gebruiken die verfrissing.
vreugde weer van korte duur toen bleek dat we niet de enigste waren die gingen schuilen, de kakkerlakken baanden zich ook een weg naar het droge...
toe toet... daar kwam hij aan. eerste indruk was ok, tot we onze plaatsen zagen en die zetels meer voor in te liggen waren dan voor in te zitten. kapot dus, en dat was dus enkel weer bij die van ons. we zaten nog geen vijf minuten en ze kwamen al met eten rond, gratis, zat in de prijs zonder we het wisten. wat het juist was, weten we nog steeds niet, maar mss maar best ook. de seb las zijn misdaadromanneke nog van opt vliegveld voor 3,50 euro terwijl de tunes van roxette door marie haar oren galmden. JOIN THE JOYRIDE...
totally not, den trein schokte als zot en kon elk moment ontsporen, en den airco deed het dus NIET. lap! en de boel werd helemaal compleet toen die kleine naast ons begon te schreeuwen uren aan een stuk, of zo leek het toch :-)
uit pure verveling ontpopte de seb zich dan maar als mecanicien van dienst en begon het dienbladtafeltje van aan de zetel, dat er half af hong, te repareren. toen dat gelukt was, ontfermde hij zich over onze zetel om die proberen terug normaal te krijgen, maar daar was hij beter af gebleven. had hij toch ni heel die zetel eraf getrokken zeker... daar lagen we dan. (schoenmaker blijf bij je leest zeggen ze dan, tja en wa is da dan? schrijnwerker of bandwerker...)
bij het uitstappen nieuwe vriend leren kennen, deze keer was hij ongeveer 14 jaar en nee, niet weer omgekocht met een snoepje. hij was de zoon van de grootste hoteleigenaar van de streek (onze partner in crime, de lonely planet, vertelde ons dat het ook het duurste en het chiqueste was). hij bood ons een lift aan naar onze guesthouse, dju hadden stiekem gehoopt op een gratis overnachting in zijn hotelleke, zal voor een andere keer zijn.
onze guesthouse daarentegen leek meer op nen appartementsblok van de luchtbal, en onze kamer meer op iets dat je ook per uur kan huren, maar voor 200bath per nacht, hoor je ons ni klagen.
ondertussen weeral fameus donker aan het worden, en het is nog maar zes uur. even stadje gaan verkennen, en beland aan de rivier waar het weer maar eens vol stond met eetkraampjes en nep-winkeltjes. tot we voorbij allemaal massage-zeteltjes kwamen, in open lucht tussen de bomen. please seb? ok het mocht. voor 100bath par uur kan ne mens toch ni sukkelen he.
en daar lagen we dan, zalig... wel bijna blijven steken in ne slappe lach, maar verstand op nul.
goodbye osteopaat vereecken...
we kregen weeral groten honger, en dan op een rivierbootje iets gegeten. en natuurlijk de cocktails weer niet vergeten.
marie ging voor de lijst met clab en de seb voor scampies met asperges en zwarte champignons.... mmmmmmm
terug richting luchtbal, begon het te regenen, maar geen erg, konden we wel eens gebruiken die verfrissing.
vreugde weer van korte duur toen bleek dat we niet de enigste waren die gingen schuilen, de kakkerlakken baanden zich ook een weg naar het droge...
posted by seb en marie at 4:03 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home