Ring my bell

Het opstaan verliep weer alles behalve vlotjes. We zijn 's morgens nog altijd heel moe (vooral Marie dan, de Seb komt toe met zes uurkes ;-) en nee het kwam niet door gisterenavond. Het was mss max. half 1 toen we erin lagen. Amai, toen we in de Guesthouse aankwamen, bleek die al gesloten te zijn. Daar stonden we dan voor gesloten deur met tralies ervoor en alle rolluiken dicht... we zagen het al aankomen, in the middle of nowhere op straat slapen (en Marie had juist daarvoor nog ne foto getrokken van ne clochard met zijn hele hebben en houden. Maar na veel geroep en gebonk kwam die concierge met slaapoogjes dan toch open doen voor ons. Merci!
Terug naar die morgen dan, alle meer late voormiddag. Een locale bus genomen naar alweer ruines en ook weer fietsen gehuurd. Deze leken al meer op maat voor ons gemaakt, tot we erop zaten en het zadel nog een halve meter naar beneden zakte!! Deze keer waren we wel met bel voorzien, waar we dan ook maar sterk gebruik van hebben gemaakt ( den ene een liedje voordoen en den andere moet raden, ambiance verzekerd).
Na een namiddagje indrukwekkende ruines te hebben bezocht, terug die bus op, samen met nog een ouder koppel uit Brugge. Het konden onze ouders geweest zijn, maar toch heel sympathieke mensen (ja, dat bestaat! grapje) Uiteindelijk op een terrasje beland en samen gegeten. Thai fondue (denk nu niet zoals Marie aan verschillende vleesjes, rauwe groenten, cocktailsaus en stokbrood met lookboter...) Het was meer een kokende bouillon waar dan AL het vlees (Seb rund Marie kip) en AL de groenten in 1 keer werden ingegooid en dan na 5 min. wachten als een soep opeten. Wel zalig lekker. Ondertussen werden we geteisterd door een muggeninvasie en met onze wekker in ons achterhoofd vroeg gaan slapen. Om zeven u. moesten we er zeker uit zijn voor de bus richting het noorden Chiang Mai