Wet, wetter, wetst

zoeffffffffffff...
na bijna 22 uur onderweg, terug met onze flipflop-voetjes op thaise bodem!
't leek alsof het van gisteren geleden was...
al die geuren en kleuren, tuktukskes die het straatbeeld vullen, ten bath - ten bath, ananas op een stokje, cheap cheap, ne grote singha, sabadee, fried rice with shrimps...

Drie dagen en dan trekken we verder... was het plan. Maar drie werden er twaalf!

Toen we in Bangkok aankwamen werd er juist thais nieuwjaar gevierd (Sonkran festival zoals ze het hier noemen). Niet zoals wij doordoen in de Zodiac, maar 4 dagen lang is het dan een groot feest, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat! Duizenden thaikes, jong en oud, klein en groot (nog nooit zoveel spleetoogskes bij elkaar gezien) lopen de hele dag over de straten en gooien met water naar elkaar. Emmers, waterpistolen, pick-ups met tonnen water, tuinslangen... noem maar op. Echt onvoorstelbaar!
Je kon je hoofd nog niet buitensteken of je was al nat van kop tot teen. De ideale verfrissing, want de temperaturen gingen weer vlotjes over de 40 graden.
Maar het water was nog niet alles, gezicht en lichaam werd ook nog ingesmeerd met een soort slijk, denk dat het kalk gemengd met water was.
Echt zot... hoe iedereen erbij liep, hoe iedereen er plezier in had.

Het was onmogelijk voor ons om Bangkok tijdens deze dagen te verlaten, want vele lokals waren voor dit festival gevlucht, waardoor alle treinen en bussen volgeboekt waren.
Dus ons de tweede dag onszelf ook maar zo'n watergeweerke aangeschaft...
AANVALLEN!! :-)

Ondertussen waren ook Laura & Philippe (met Seb op kot gezeten) gearriveerd in Bangkok. Samen ondergedoken in een leuke guesthouse en reisverhalen uitgewisseld a volonte.

Laatste dag van het festival... morgen vertrekken?
Maar de Seb voelde zich wat slapjes, had buikpijn, spierpijn, diarree... toch nog maar een dag uitstellen dus. Volgende dag nog zieker en 's nachts angstaanjagende hoge koorts, verbrandde telkens bijna mijn hand als ik aan zijn voorhoofd voelde... alle symptomen van dengue fever, waarvoor Philippe hier 2 weken voor in het ziekenhuis heeft gelegen.
Dus wij voor alle zekerheid ook maar naar dat ziekenhuis, of was het een hotel? Hilton is er niets tegen...
Gemeten, op de weegschaal, vragenlijst, bloedgenomen...
diagnose: VOEDSELVERGIFTIGING
waarschijnlijk opgelopen door de seafood van een of ander marginaal straatrestaurantje (maar oooh zo lekker).
Antibiotica, pilleke voor dit, pilleke voor dat... allemaal goed en wel, tot we de rekening gepresenteerd kregen... 6000 bath, voor daar nog geen uur te zijn! Twas eraan te zien dat we in het chiqueste ziekenhuis waren van Bangkok.
Maar daar zijn verzekeringen voor he... als die inorde is tenminste want na een telefoontje met de hulplijn van Europ Assistance bleek dat Seb z'n verzekering al 3 maanden verlopen was!
WATTE??? DA KAN NI!!!
Paasweekend... niemand te bereiken die er meer van afwist... wa nu gedaan??
Antibiotica schoon terug gegeven, hebben zelf nog wel iets tussen onze reisapotheek...
en onze rekening daalde naar 2500 baht.

Een weekske uitzieken op de kamer en de Seb was terug die van voorheen.
Achteraf bleek het een misverstand te zijn... foutje in de administratie van de verzekering, noemden ze het. Moet toch kunnen :-)


Lazen we enkele dagen na het festival in de krant:
dit jaar 'slechts' 437 doden en ongeveer 5000 gewonden.
Ze vonden dat een enorme verbetering want vorig jaar waren er blijkbaar meer dan 500 sterfgevallen. De meeste slachtoffers waren motorrijders die met water van hun brommer werden gegooid en zo onder de pick-ups belandden.