*Moviestar Bongo*

… want zo’n trektocht van vier dagen voel je daarna wel in de spieren. STIJF… niet te doen. Die kuiten, pfff! En dachten nog zo goed gestretched te hebben…
Een thaise oliemassage zou nu wel geholpen hebben, maar in plaats daarvan werd het onze was doen en verder het zuiden tegemoet rijden.
Die avond gestopt in een klein dorpje, Riversdale, om een slaapplaats te zoeken. Veel keuze hadden we niet, een recyclagepark of de parking van de plaatselijke golfclub. (Hoeveel golfterreinen er in Nieuw Zeeland zijn, heeft gewoon gene naam. Hoe klein het dorpje ook mag zijn, een school, een winkel… allemaal niet nodig, maar golven zullen ze!)
Zaten rustig ons potje te koken – worteltjesstoemp – werd er plots weer op ons deur geboenkt.
Oh nee he! Tzal toch weer ni waar zijn? Drie keer politie na elkaar is toch wel even teveel van 't goede…
Raampje open en onze vriendelijkste glimlach tevoorschijn getoverd…

“Are you guys gonna stay here this night?”
“euh, euh… we’re not sure yet…”
“ come and follow me, I will show you something.”

Dachten dat hij ons naar een of andere camping zou brengen, maar in plaats daarvan wees hij ons de toiletten van de kantine van de golfclub en excuseerde hij zich omdat er geen douches waren. NO PROBS MAN!!
Daarna zei hij dat we ‘s morgens maar even langs het politiekantoor moesten passeren, waar hij werkte… -OEPS, dus toch ne flik-
… om te komen ontbijten!!

Zo gezegd zo gedaan…
en dus zaten wij de volgende morgend koffie te drinken bij de police. Hij was de enige flik van het dorp en zijn huis was naast den bureau. Bleek dat hij jaren geleden nog enkele maanden in Breda heeft gewerkt. Zijn overgrootvader was Hollander en had een peperkoekenfabriekje dat leverde aan Albert Hein en Vroom & Dreesman… grappig toch! Na een warme douche, goed gevulde maagjes en zijn visitekaartje in de hand, if you are in trouble, just give me a call…, onze koers verder gezet… deze keer helemaal naar het zuiden, the Catlins.

Van de highway (niet te vergelijken met de autostrades van Belgie) hadden we ondertussen al genoeg gehad, daarom de alternatieve route langs de kustlijn gevolgd. In onze wegenboek staat deze aangeduid met een klein wit baantje, gravelweg dus, maar het landschap maakte veel goed. Het ene moment reden we door prachtige bossen om dan ineens aan de zee uit te komen met ongelooflijke kliffen en baaien.
Aan McLean Falls gestopt om te picknicken. Veel water maar alles behalve clean... twas precies donkere leffe dat er daar naar beneden stroomde.
Na onze boterhammekes met humus met feta en spinazie naar Slope Point gewandeld. Dit is het meest zuidelijk gelegen punt van Nieuw Zeeland. Verder van huis geraken we echt ni, sorry ma en pa... :-)

En terug de baan op...
Ondertussen is onze cd-collectie weeral iets meer uitgebreid en kunnen de the best of Macy Gray worden afgewisseld met die van Fun Lovin`criminals en omgekeerd.

Volgende stop was Curio Bay. Vier uur voor en na laagtij kan je hier fossielen zien van gevallen boomstammen en verschillende planten in het water. Wij volop opzoek naar die fossielen, komt daar toch niet plots vader pinguin op zijn gemakste uit het water zeker! Na een tijdje had moeder ook gedaan met vissen en daar liepen ze dan met z’n tweetjes over het strand. Echt een grappig zicht hoe die lopen. Hun armpjes naast hun lichaam, waggel, waggel... spring spring... om dan te verdwijnen in de struiken, op zoek naar hun nest.
IK WIL NOG PINGUINS ZIEN...

Maar ondertussen waren we in Dunedin aangekomen, de tweede grootste stad en dé universiteitsstad van het Zuideiland, en daar lopen spijtig genoeg geen pinguins rond. Een gezellige stad met leuke cafeetjes en toffe winkeltjes.
Na het dagje sightseeing verder gereden naar het nabij gelegen schiereilandje. Het was al laat en fameus donker aan het worden om nog een slaapplek te zoeken maar de naam Long Beach uit de Lonely Planet klonk toch mooi om ’s morgens op wakker te worden. Dus wij daarheen, maar waar waren we nu weer terecht gekomen...
Spots, mensen druk in de weer...

CUT CUT CUT...

Waren zonet even met onze Bongo midden op een filmset gereden!!
Camera’s op wieltjes, micro’s met mousse errond, acteurs...
Als er iemand onze Bongo mocht zien in de nieuwe Lords of the Ring, WIJ ZATEN DAAR DUS IN HE!!! :-)

Long Beach zelfs bleek niets meer of niets minder te zijn dan een ordinair strand. Dus na ons ontbijt verder het schiereiland in gereden. Daar kan je, als je geluk hebt albatrossen zien. En mocht dat niet het geval zijn, kon je nog altijd tegen betaling een tourbus nemen naar een geheime albatroskolonie. Die chance hadden we niet en $54 hadden we er niet direct voor over dus bleef het voor ons enkel bij wat zeemeeuwen. :-(