Franz Joseph Glacier

Van de zee naar de gletsjers!
't Is ne keer iets anders... Of beter OP de gletsjer.
Vrijdagmorgend om half negen afspraak bij Alpines Guides om stapje op het ijs te wagen. Moest via een touroperator geboekt worden, alleen kom je er niet op! Snel wat formulieren ingevuld, weer een contactpersoon indien nodig moeten opgeven (Paaaaaaaaaa...) en dan de bus op richting de Franz Joseph, ontdekt in 1865 door een zekere Julius Haast. Een Oostenrijkse ontdekkingsreiziger die in opdracht van de keizer (de man van Sissi, even ter zijde) de wereld ging verkennen. De baas betaalt, dus de baas krijgt de eer!! Zo ging dat nu eenmaal in die tijd. Vandaar dus de naam JOS...

Daar gearriveerd, kennis gemaakt met onze gids: Jen, Canadese van 22 jaar. Nu nog de rest van onze groep...
Even voorstellen:
Naam, land van afkomst en welke superkracht zou je kiezen als je er een kreeg??
Marie koos voor invisible, de Seb ging voor making ice with my hands. (wat zijn we weer origineel)
En dan was het tijd voor het echte werk... gewapend met bijl en botinnen met pieken.
Door hoge passen te nemen en door als een cowboy stappen zou er niets kunnen gebeuren... Marie in het begin nog een beetje argwanend, maar na 100 meter kreeg ze de smaak ook te pakken...

Tijdens de lunchpauze nog wat meer info gekregen over de gletsjer. Blijkbaar is dit echt een bijzondere en niet te vergelijken met bv. een gletsjer in de Franse Alpen. De Jos eindigt op zo'n 200 meter boven zeeniveau (heel laag dus) en is omringd door een soort van tropisch regenwoud. Het is ook zowat de steilste gletsjer in de wereld en het ijs kan op bepaalde plaatsen 5 meter per dag verschuiven. Heel gevaarlijk dus, zeker als je omhoog kijkt en ziet wat er allemaal naar beneden kan totteren... maar best ni aan denken!
Allemaal heel interessant natuurlijk, maar er uiteindelijk middenin lopen is bijna niet te beschrijven, zeker als je aan een wormhole komt. Dit is een tunnel in het ijs waar je door kan kruipen, of zoals Marie er bijna doorheen zakken... hoe ze er toch altijd in slaagt, Joost mag het weten! :-)

In de namiddag werd het helemaal echt, toen we zelfs onze 'trapjes' mochten kappen, moesten afdalen langs een touw en steil omhoog klauteren...
maar natuurlijk als het plezant begint te worden, is 't gedaan...

Met bevroren vingers en tenen terug aangekomen bij den Bongo. De geur van de sneeuw en het ijs konden we nog lang ruiken. En zoals het hoort... ne stevige apres-ski!

Nog snel gaan zwart-douchen op een camping en den dag zat er weeral op...