Wanganui

Half acht, onze wekker loopt af...
Tiens de wekker, hadden we die dan gezet? 'T was een berichtje uit Belgie :
'... geniet van elk moment, want voor dat je het weet is het voorbij...'
Inderdaad!!
Douche genomen, ontbeten en dan de stad in op verkenning: Wanganui, gelegen aan een rivier, rustig met mooie huizen in victoriaanse stijl (tenminste dat denken we) en als we de eigenaar van de backpacker mogen geloven is er veel te zien. Deze stad was blijkbaar een van de eerste in Nieuw-Zeeland, vooral omdat de Wanganui-rivier zowat de best bevaarbare rivier naar het binnenland was.
Na tien minuten bleek dat we totaal de verkeerde richting waren uitgewandeld, maar de zon scheen dus allemaal niet erg. Terug het rechte pad op richting de uitkijktoren die we zeker wilden zien. Met goei weer zou je zelfs het zuid-eiland moeten kunnen zien...
Toch nog maar is de weg gevraagd aan een plaatselijke vrouw die ons maar al te graag de weg wou wijzen. Oei weer verkeerd :-) Ze wil alles over ons weten en daarna zegt ze dat we toch maar voorzichtig moeten zijn want vorige maand was er daar een Duits meisje aant liften en wat later vermoord teruggevonden.
SLIK
Toch bedankt voor de info...

Na de toren naar het park gewandeld waar een museum was, hmm dat hebben we nog niet gehad in Nieuw-Zeeland, dus maar is gaan zien. En het was nog gratis ook. Er was juist een foto-tentoonstelling aan de gang. Beelden uit films afgewisseld met gemonteerde foto's van een kerstbol met daarin dezelfde gebeurtenissen, maar dan uit de realiteit... knap gevonden.

Wanganui heeft volgens de Bijbel ook een van de knapste winkelstraten in Nieuw Zeeland, maar dan kan je toch beter is int stad gaan winkelen. Overal fastfood-zaken en dus ook allemaal vette mensen... ah ja en Robin, we denken zelfs dat we hier een ladyboy gezien hebben, alleen weet de persoon in kwestie het zelf niet denk...
Het was toch nog wat vroeg voor hamburgers, dus hebben we maar gewoon boterhammekes gegeten, ondertussen zijn we de plastieken zakken brood toch al goed gewoon.

Back on the road nog gestopt aan een verlaten strandje, het lag er helemaal vol met aangespoeld hout. Waauw!
Daarna echt op z'n Nieuw-Zeeland's gegeten, fish and chips. En zoals het moet: uit gazettepapier en met de vingers... mmmmh
Daarna ergens aan een klein rivierke gestopt om te overnachten. Marie zag het daar eigenlijk helemaal niet zitten, een beetje verder lag een auto in de rivier te roesten en ze moest al terugdenken aan dat Duits meisje...
De volgende morgen lagen we nog rustig wat te lezen in de van, als er ineens een auto traag komt voorbijgereden en die gasten erin maar goed kijken naar onze van. (ze zien ons natuurlijk niet zitten door onze geblindeerde ruiten remember) Vijf minuten later staan ze aan de overkant van de rivier, waarschijnlijk om te zien of wij in de buurt van onze Bongo waren. Dus maar snel doorgereden voor ze proberen in te breken of wat dan ook... (gwendy, dit komt toch al een beetje in de buurt van uw verhaal he... mijn ontsnappingsroute zou als volgt zijn: bed uit, schuifdeur open en dan oog in oog met...brrrr)