The queest for the holy VAN

Na een goede landing in Auckland, gehoopt om zo snel mogelijk het vliegtuig uit te geraken en niet te lang over de douanecontrole te doen. Jawadde, 'this is your captain speaking, please remain seeded. Apperently there's been a fire-alarm and we'll have to be patient'. Na twee uur te patiencen toch ons vliegtuig uitgeraakt om in een superfile te gaan staan aan de douane. Zonder problemen erdoor geraakt, na echt veel controles (ze hebben hier precies schrik voor iets... brrr) en een shuttlebuske genomen naar onze 'backpackers'. De chauffeur was al direct ne maori, Marie had dat natuurlijk weer ni door. Een mini-kamer voor 50 dollar. Was wel even verschieten... Veel duurder dan we tot nu toe gewoon waren, maar die eerste dagen wilde toch effe comfortabel liggen. Direct maar naar de supermarkt gegaan, want een restaurantje doen is hier niet te betalen. Dus wij naar de foodtown en inkopen gaan doen...
Is ons dat even verschieten, fruit en groenten kei duur, vlees alleen in mega-verpakkingen...
Uiteindelijk gekozen voor pasta net philadelphia... zalig!

De volgende dag direct op zoek naar een vervoermiddel, we willen niet te lang hier in Auckland blijven hangen. Richting backpackers-carmarket, waar wel wa 'vans' stonden, maar precies toch ni echt iets degelijks. Ofwel waren ze way boven ons budget. Eentje zag er echt wel goed uit, van twee duitse meisjes, goed onderhouden niet te duur. Wat denkte Marie, toch nog effe verder zien. Ja lap, die achter ons direct een testrit genomen en gekocht... F*ck, daar gaat onze goeie van.
Na een paar uur en helemaal depri, terug naar ons kamer, zeker na dat we de rekeningen gecontroleerd hebben en blijkt dat de NZ-dollar geen 50 eurocent, maar eerder 65 eurocent is...
daar gaat ons budget!