Olifantentrip:
Thailand bezoeken zonder op een olifant gezeten te hebben, is zo goed of je bent er niet geweest. Dus ons An moest er nog aan geloven. Marie zichzelf opgeofferd om nog eens een keer mee te gaan, met panische angst voor rode mieren...
Wij tweeen vol goede moed de laadbak in van een pick-up samen met nog een duits koppel en hunne kleine. Hobbel de bobbel naar het vertrekpunt. Er stonden 2 olifanten op ons te wachten, ene grote en ene kleine. Rarara wie mocht er op de kleine? WIJ natuurlijk. Lap, daar begon het weeral... Marie bijna met haar voeten op de grond :)
Na grondig rode mieren onderzoek waren we klaar om te vertrekken. Door de jungle, of zo hadden ze het ons toch gezegd. Ok, er waren bomen en hele mooie planten, maar we konden de auto's op straat blijven zien. Maar er waren apen, naart schijnt. De olifanten zouden ons naar watervallen brengen (een ander gevoelig punt), waar we dan konden 'uitblazen' en zwemmen. Na 40 minuten en een vrij relaxte rit werden we afgezet. Amai, zijn we er nu al? Da's rap...
DA HADDEN WE GEDACHT!!!
Neenee, het volgende stuk moesten we te voet verder. Door een rivier, over de rotsen, slijk... net een tweede trekking, maar dan van een uur. Op zich was dat allemaal ni erg, maar hadden we niet betaald voor een twee uur durende olifantenrit? Ze hadden ons toch even kunnen verwitigen, wij op onze flipflopkes!!
't Was wel een leuke gids, maar hij moet wel zot zijn geworden van ons gezaag: 'ist nog ver...' om de 100 meter.
En dan waren we er... OH MY GOD
Is dat het? Een klein straaltje en een ini-mini strandje in de schaduw, zelfs te weinig water om in te zwemmen. Na tien minuten hadden we het daar wel gezien en kon de trektocht terug beginnen. An deze keer op de flipflops van de gids...
Terug onze babyolifant op (16 jaar was hij) en we waren weer terug bij de Seb, die de hele tijd rustig met een boek en een banana-shake in de hangmat had gelegen. De pietzak!
Onszelf daarna maar getrakteerd op een tuna-sandwich, hadden we wel even verdiend. Juist toen we naar het strand wilden vertrekken om nog wat aan onze kleur te werken begon het te regenen... nu dat weer.
Dan maar gebruikt gemaakt van onze TV, voor de ene keer we die eens hadden! Na een overdosis FTV (Fashion Television) iets gaan eten en dan naar onze bar. Het is wel gek, restaurant en bar van onze guesthouse zijn gescheiden. Het restaurant wordt uitgebaat door moslims (al de vrouwen op dit eiland dragen bijna een hoofddoek en zijn helemaal ingeduffeld, en dan in zo'n hitte...) en als je een pintje wil bij het eten, moet je dat aan de bar bestellen, uitgebaat door een stel plaatselijke thaien, beter gezegd langharige reggae-thaien, plezante mannen)
Dus wij na het eten nog even naar de bar.
Hoezo? Wij krijgen geen bier vandaag?
Wat bleek, het was de verjaardag van de koning vandaag (en ook die van onze Wout, bijna tram 3 richting Linkeroever...) en dan mag er in het ganse land niet gedronken worden, en die thaien zijn dan nog zo zot om dat te doen ook. Zie je dat bij ons ook al gebeuren? Wanneer verjaart die trouwens? Misschien kunnen we dat bij deze invoeren...

DAGSCORE: 6/10
(bedankt tuna-sandwich)

Tweede poging om via onze guesthouse een dagtrip te boeken, en deze keer mag de Seb terug mee...

Snorklingday Koh Rok:
Opgepikt aan het strand met een first class speedboot, witlederen zetels, haren in de wind. Na een uurtje cruisen over de oceaan was het tijd voor de eerste stop. Moter stil, snorkel en zwemvliezen aan en jump uit de boot in het helblauwe water... We waren nog maar half kopje onder en er kwam al een papa-zeerog op zijn gemakske voorbij gezwommen. Gigantisch groot, zeker een spanwijdte van An haar lengte. Prachtige koralen waartussen miljoenen visjes in alle vormen en kleuren verstoppertje speelden. Bangelijk. Zo lang mogelijk onder water blijven om niets te missen (en af en toe al hoestend boven komen na een zoute borrel). Dit was echt de max, en we waren nog maar net begonnen. Nog twee stops te gaan. En altijd mooier en mooier, en wij ondertussen al echte snorkelexperts...
's Middags stond er een buffet op ons te wachten op een eiland met prachtig wit zand, palmbomen, schommel ...
Tijdens de laatste stop ananas mee in het water genomen voor de visjes. In een wip zwommen er wel honderden vissen rond ons, allemaal aan het vechen voor een stukje. En natuurlijk, het was te verwachten, HAP in Marie haar vinger. Aaaaaaaaaaaaaauuuuwwwwwwww!!! en weg waren alle vissen :)

Terug 'thuis', een lekker warm douchke genomen om al dat zout af ons lijf te krijgen. Daarna voor de laatste keer gaan eten op dit eiland. Special of the day: BBQ...
We mochten zelf onze vis gaan aanduiden die we wilden (en dat na een dag in de onderwaterwereld, moet kunnen...) en kregen we even later mooi geserveerd op ons bord.

DAGSCORE: 10/10
(no comment)