Die sleutel...

... dat was het enige waar we 's morgens aan konden denken. Dus wij met de bus terug de stad in. Hopelijk voor de laatste keer. In een soort Wijnegem shopping-center een schoenmaker gevonden die ons kon helpen. Allee helpen, zo zeker waren we daar nog niet van, en hij zelf nog minder. Hij had nog nooit in zijn carriere zo'n sleutel gezien en dus maar op goed geluk ene nagemaakt...
Wij vol spanning de bus terug op en gaan proberen:
nog niet zo simpel, maar uiteindelijk is het ons toch gelukt! Voortaan zal het openen van de deur en het starten echt wel stressen worden, 1 verkeerde beweging en krak...
Maar onze Bongo kon weer ademen en wij ook.

De eerste klus was geklaard, tijd voor de tweede:
van onze Bongo een 'huis' maken... werk aan de winkel dus!
De lokale wibra, Zeeman,... in en uit gelopen, op zoek naar inboedel. Allemaal veel geld, zeker na het kopen van een auto, verzekering, touring wegenhulp... Samen al een dikke streep door onze rekening.
Alternatief: SALVATION ARMY (leger des heils)
een kleine moeite, maar een wereld van verschil :-)
In het begin nog wat vies van alles, maar eens we onszelf daarover hadden gezet was de jacht geopend.
Potten, pannen, bestek, borden, glazen, soeplepel, houten lepel, blikopener, kurkentrekker, bekers, spiegel, stoelen, curverboxen... noem maar op. Zelfs de matras, dons, lakens en kussens!

Seb: 'How much for the portable cd-player?'

'Oh, maybe a few dollars'

PAK MEE!!

In geen half uur tijd stond die toonbank vol!
Moment supreme, hoeveel gaat dat ons hier kosten?? Misschien hadden we ons toch niet zo mogen laten gaan...
De kerel achter de toog was al begonnen met alles in zakken te laden en toen hij klaar was kwam hij naar ons en nam hij onze handen vast...
Oei wat gaat er nu gebeuren?
'God is in our heart and we are his children. These offerings come from God and Jesus Christ and came freely in to this store. In these days of happiness before the birth of Jesus...'
5 minuten aan een stuk!
Uiteindelijk kwam het erop neer dat we alles van de voor niet kregen en nog een pak koeken erbovenop.
Buiten eerst nog een half uurke moeten bijkomen vant lachen, wat was dat weer allemaal, typisch voor ons. Waar Marie nog steeds niet overkan is dat het echt ne normale gast leek en alles wat hij uitkraamde nog zelf geloofde ook?! Man man man...

Na alles 2x goed af te wassen en uit te wassen waren we klaar om te vertrekken...
New-Zealand here we come...


onze nieuwe GSM-nummer:
0064-210 234 20 54
berichtjes of telefoontjes altijd welkom :-)