West Coast
Die morgend na de bbq wakker geworden onder een brug aan een riviertje. Onze voorraden terug aangevuld, afwas gedaan en bekomen van de vorige avond... Daarna vertrokken richting West Coast. Een beetje verder het eiland in zullen we de Alpen moeten doorkruisen, nu hoeven we enkel de Buller River te volgen. Dit is zowat de snelst stromende rivier in Nieuw Zeeland en het is naart schijnt echt de moeite om er op te raften. Toch maar niet gedaan, leek ons wat te duur te worden... Maar een crossing over de hangbridge over de rivier voor 5$ ieders ging er nog net af. Echt heel stevig was die brug niet en toen we in het midden enkele tegenliggers moesten passeren, kreeg Marie het helemaal benauwd! Nog even getwijfeld of we via de 'Superman'-kabelbaan terug zouden gaan, tot we moemoe en vava zagen voorbij tuffen... :-)
Enkele uren later in West Port aangekomen, een klein kuststadje. Tijdens onze dagelijkse jacht naar een slaapplaatsje gefascineerd geraakt door het bodyboarden, de bezigheid van de plaatselijke jeugd. Volgens die mannen daar is het cooler en leuker dan surfen. Het principe blijft het zelfde, 'riding the wave, man' maar dan op gigantische golven en je gaat veel sneller.
SWEET-IS...
Na een nieuwe nacht met zicht op zee, verder de kustlijn naar het zuiden gevolgd. Enkele dorpjes tegengekomen waar er bijna geen kat meer woont. Zo'n 100 jaar geleden had men hier goud ontdekt en zat het hier vol met goudzoekers, maar nu wonen er aan de hele West Coast van het zuidelijk eiland, zo'n 1000km, geen 20.000 man meer. Dat maakt het eigenlijk alleen nog maar knapper!
De wegen zijn hier dikwijls wel maf. Van de ene moment op de andere kan een twee-rijvakken-baan (bestaat dat woord??) veranderen in een bruggetje waar er maar amper 1 wagen op kan of kan een highway veranderen in een graffelpadje. Voor elke bocht staat er een bord met daarop de aangeraden snelheid... 15... soms echt wel gekkenwerk. Overal ligt het vol doodgereden possums, een beetje ratachtig en een echte plaag hier in Nieuw Zeeland.
Tegen de middag aangekomen bij de Pancake Rocks. Je kan het al raden, na een klein kwartiertje wandelen naar de zee zag je rotsformaties in de vorm van stapels pannekoeken. Het gevolg van eeuwenlange erosie en de getijdenwerking van het zoute water. Op het juiste moment van de dag (hoog tij) spuit het water door bepaalde gaten naar boven, zoals een geiser. Maar om dat te zien moesten we nog wachten tot 's avonds en dat hadden we er niet echt voor over.
Toch gaan we die pannekoeken niet snel vergeten, want hier hebben we voor het eerst dolfijnen gezien! Marie was al tien minuten foto's aan het nemen, dus had ik genoeg tijd om de zee wat te bewonderen en plots waren ze daar... een hele school 'hectors' dolfijnen die aan het jagen waren. Echt een mooi zicht, en speciaal voor ons tweetjes sprongen ze in de lucht en weer het water in... tot Marie het verpestte door met heel haar keel dolfijnen te roepen en in ne wip en ne gauw stond het er vol met toeristen...
Juist op tijd terug aan den Bongo,
regen regen regen...
voor twee dagen lang!!
Enkele uren later in West Port aangekomen, een klein kuststadje. Tijdens onze dagelijkse jacht naar een slaapplaatsje gefascineerd geraakt door het bodyboarden, de bezigheid van de plaatselijke jeugd. Volgens die mannen daar is het cooler en leuker dan surfen. Het principe blijft het zelfde, 'riding the wave, man' maar dan op gigantische golven en je gaat veel sneller.
SWEET-IS...
Na een nieuwe nacht met zicht op zee, verder de kustlijn naar het zuiden gevolgd. Enkele dorpjes tegengekomen waar er bijna geen kat meer woont. Zo'n 100 jaar geleden had men hier goud ontdekt en zat het hier vol met goudzoekers, maar nu wonen er aan de hele West Coast van het zuidelijk eiland, zo'n 1000km, geen 20.000 man meer. Dat maakt het eigenlijk alleen nog maar knapper!
De wegen zijn hier dikwijls wel maf. Van de ene moment op de andere kan een twee-rijvakken-baan (bestaat dat woord??) veranderen in een bruggetje waar er maar amper 1 wagen op kan of kan een highway veranderen in een graffelpadje. Voor elke bocht staat er een bord met daarop de aangeraden snelheid... 15... soms echt wel gekkenwerk. Overal ligt het vol doodgereden possums, een beetje ratachtig en een echte plaag hier in Nieuw Zeeland.
Tegen de middag aangekomen bij de Pancake Rocks. Je kan het al raden, na een klein kwartiertje wandelen naar de zee zag je rotsformaties in de vorm van stapels pannekoeken. Het gevolg van eeuwenlange erosie en de getijdenwerking van het zoute water. Op het juiste moment van de dag (hoog tij) spuit het water door bepaalde gaten naar boven, zoals een geiser. Maar om dat te zien moesten we nog wachten tot 's avonds en dat hadden we er niet echt voor over.
Toch gaan we die pannekoeken niet snel vergeten, want hier hebben we voor het eerst dolfijnen gezien! Marie was al tien minuten foto's aan het nemen, dus had ik genoeg tijd om de zee wat te bewonderen en plots waren ze daar... een hele school 'hectors' dolfijnen die aan het jagen waren. Echt een mooi zicht, en speciaal voor ons tweetjes sprongen ze in de lucht en weer het water in... tot Marie het verpestte door met heel haar keel dolfijnen te roepen en in ne wip en ne gauw stond het er vol met toeristen...
Juist op tijd terug aan den Bongo,
regen regen regen...
voor twee dagen lang!!
posted by seb en marie at 11:58 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home