Over Kea's en St Tropez :-(

Zie me hier nu liggen... twee paar sokken, fleece en onder de dekens met denkbeeldige warme chocomelk. In een stad op een parking. De Seb zit vooran een poging te ondernemen toast champignon te maken met de primitiefste onder primitiefste middelen. Op de achtergrond klinkt de stem van Mark Knoffler. Buiten is het koud, heel koud! Stortbuien afgewisseld met dikke hagelbollen. HAGELBOLLEN, het dak van den Bongo lijkt elk moment te kunnen instorten. 't Is zomer!
Maar we mogen niet klagen...
This is our walk of life! Whoehoe...
En zeker niet na al het moois van de afgelopen dagen.

Na onze Frans-Jozef experience verder gereden naar Lake Matherson. Onderweg nog even gestopt bij de Fox glacier, nog zo'n gigantische gletsjer. 's Avonds gekampeerd aan het meer, mooie zonsondergang. Heel gezellig tot onze rust werd verstoord door een bende op hol geslagen kea's. Seb, de kenner, wist onmiddellijk dat het om een soort van papegaaien ging. De slimste maar met de meeste kwajongensstreken. Ze vlogen in cirkeltjes rond de van en toen de fun daarvan gedaan was, kropen ze op ons dak en begonnen ze met hun poten te krassen. Om zot van te worden... Zeker als je er midden in de nacht telkens van wakker wordt! De Seb dacht de oplossing gevonden te hebben... raam open en met een Teva ze proberen weg te jagen, maar daar hadden ze geen schrik van, ze hadden er zelfs nog plezier in ook. De Seb dan maar achter het stuur in zijn boxershortje op de vlucht voor de Kea's. Maar na een half uur hadden ze ons terug gevonden. BASTARDS
De minuten geteld tot de zon erdoor kwam, dan vertrokken voor een wandeling rond het meer. Als je geluk hebt met het weer, kan je de weerspiegeling van Mount Cook en Mount Tasman zien glinsteren in het meer. En dat hadden we! Echt heel mooi!!
Tegen de middag de Haastpass genomen, een weg dwars door de bergen. Die bracht ons naar Wanaka, waar 50 km verder de Rob Roy track op ons stond te wachten, een wandeling die naart schijnt echt de moeite is.
Laten we ineens naar het beginpunt rijden en daar kamperen, nu we toch bezig zijn... Geen probleem tot na 20 km de weg veranderde in een smal gravelweggetje vol bulten. Heel den Bongo schudde en slipte van hier naar ginder. Lawaai! We konden elkaar niet verstaan... echt vermoeiend! Nog even getwijfeld om terug te draaien, maar het zou ons nooit gelukt zijn. Met schrik voor onze banden verder gereden, ontvangst met GSM was er niet om in geval van nood de AA te bellen. Maar het was er wel mooi... heel mooi, tussen de bergen, zon, schapen, rivieren...

Wandeling zelf was weer de moeite. We waren goed vroeg vertrokken zodat we voor al de andere touristen waren. In de Lonely Planet stond dat het pad geleidelijk stijgt, maar wij vonden het toch fameus klimmen. Eenmaal de top bereikt, kregen we een prachtig uitzicht over de Rob Roy glacier, omgeven door bergen, watervallen en... stralende zon. Na een boterhammeke met zelfgemaakte tonijnsla verliep de afdaling als een fluitje van een cent :-)
Beneden aangekomen, zo snel mogelijk terug naar de bewoonde wereld gereden, op zoek naar een telefoon... Leen VB verjaart!
Ons daarna op een handoek aan het meer gelegd en 's avonds verder gereden naar Queenstown...
Saint Tropez van Nieuw-Zeeland, maar dan tussen de bergen. Het was al laat toen we daar arriveerden, dus niet meer veel goesting om nog lang te zoeken naar een slaapplaats. Ons geparkeerd aan een parkje iets buiten het stadscentrum. De volgende morgend, heel vroeg... BOENK BOENK... op ons raam... POLITIE!
We kregen vijf minuten om weg te rijden, anders 400 dollar boete... (boete betaald en verder geslapen :-)

Slecht begin van de dag... daarna regen, alleen maar betaalparkings, etalages met peperdure kleren, stof op sensor van fototoestel... Geen redenen om nog langer hier te blijven.