The Milford Track !!...

The day before...

BOENK BOENK...
Wa is da??
23 uur en weer zo ne flik die met al z'n kracht op ons deur slaat. Een pillamp die heel onze slaapkamer verlicht... Pfff... en weer het zelfde liedje: "you have 5 minutes to leave of anders 400 $ boete!" En die vrouw van het informatiebureau maar zeggen dat er hier geen controle komt. YEAH RIGHT... Dus de Seb weer in z'n boxershortje achtert stuur :)

Moest dat nu echt?!

Juist nu we onze nachtrust echt wel kunnen gebruiken? Juist de avond voor onze big day...
Onze eerste dag van DE Milford Track! Vier dagen klimmen, dalen, klimmen... in weer en wind. De trekking die elke tripper verafgoodt, waar elke reiziger op kickt... De bekendste van de wereld, maar vooral bijna niet te strikken... 40 personen per dag en een jaar op voorhand alles volgeboekt. En wij met onzen 'oere-change'... een week geleden voor de fun de website gecheckt.
Twee cancellations... BOEKEN!!!!


Day I...

En hier zitten we nu, in de eerste hut... te kaarten met 'de look-alike van de vlam van Stifflers mum' en Stiffler zelf :)

Vandaag onze Bongo achtergelaten op een parking en de boot genomen naar het beginpunt van de track. Een kleine twee uur op een meer tussen de bergen. Gratis koffie en thee en genieten van het uitzicht... Mooi begin!
Dan rugzak op en kon het echte werk beginnen, voor even dan toch... Na vijf kilometer te wandelen kwamen we al bij onze eerste hut (Clinton hut) aan. Echt een makkie, vanaf morgen zalt andere (...) worden!
Ons bed strategisch uitgekozen, niet te dicht bij een deur of raam en ver weg van al de potentiele snurkers of tenminste waarvan wij dachten die in staat waren tot...
Om vijf uur was er nog een vrijblijvende Afternoon walk met uitleg over de bomen en de planten door een ranger (m.a.w een veredelde boswachter). Nog even getwijfeld, maar toch maar niet. Met z'n veertig van boom naar boom zagen we niet zo zitten en zo'n groepsbeesten zijn we nu ook weer niet :)
Op ' t gemakske ons potje gekookt voor die avond... pasta met champignonsaus... en eerlijk waar: heerlijk! Daarna nog een safety briefing en het weerbericht (regen en kans op sneeuw) gekregen van de ranger en dan gewapend met oorstopjes in onze dikke, warme, gehuurde slaapzak...


Day II...

Oef we zijn er geraakt!

Vanmorgen om 7.00u opgestaan. Vanaf 5.30u begon de eerste wekker af te lopen, pfff en ja, er was weer ne snurker van de partij, en ja hij lag weer naast ons!! Hoe is dat nu toch mogelijk...
Snel gewassen met ijs-ijskoud bergwater, ontbeten en dan gelijk nen echte in tenue vertrokken(shortje, polypropylene broekkousen, thermisch marcelleke en onze waterresistance boots).
Het eertste stuk ging goed, vrij vlot zelfs. Geleidelijk stijgen, soms wat afdalen. Wat ons vooral opviel... het water, zo helder! En al die verschillende soorten groen...
Enkele noten en rozijnen voor wat extra krachten en terug verder. En we hadden echt wel geluk met het weer, zon ipv sneeuw. Tja, de weermannen, ge kunt ze niet altijd vertrouwen hier (is Sabine ondertussen al bevallen??) en eigenlijk hopen we stiekem toch op een beetje regen, dan kunnen we tenminste onze regenbroek die we per ongeluk nog hebben van de glacier nog eens gebruiken... :)
Na de middag begon die rugzak toch door te wegen, juist toen de klimming moest beginnen... Tanden bijten! Banaantje, weer energie voor 100 meter en verder die berg op.
Uiteindelijk toch nog vroeger dan verwacht, en juist op tijd voor de eerste druppels, bij de tweede hut aangekomen, de Mintaro hut.

En hier zitten we dan weer... ons te verwarmen aan de kachel, kleren van daarstraks aan den draad, rijst die maar drie minuten hoeft te koken... de ranger die langskomt om te checken of iedereen het gehaald heeft en met het weerbericht voor morgen (hevige wind en regen)...


Day III...

Ok, we hadden gisteren misschien om wat regen gevraagd, maar zoveel... nee, dat was niet te bedoeling!

Opgestaan met kleine sneeuwvlokjes (toch een winter dan dit jaar?), enkele toastjes en een la-vache-qui-ri'ke en nog eentje met choco, en we zullen het nodig hebben ook! Vandaag wordt het de zwaarste van de vier, helemaal naar de top, daarna dalen, dalen, dalen...
Rugzak weegt ondertussen al wat rijst en pasta minder maar een duwtje in de rug kon Marie wel gebruiken. Zes haarspeldbochtjes die wel verticaal naar boven leken te gaan... Pfff... Zweten!
Maar eens die top bereikt voelden we ons echt wel opper! Spijtig van de mist, nog nooit zo'n groot wit oppervlak, maar toch nog heel indrukwekkend... Misschien de moment om onze regenoutfit aan te doen... GRAAF! :)
En dan was het tijd om over te schakelen naar de voorste spieren... afdalen geblazen. Normaal verloopt dat altijd iets vlotter, maar deze keer... over losliggende rotsblokken en glibberig mos en dat loodzwaar pak op onze rug -kregen al gelijk compassie met Jezus en zijn kruis... die moet echt wel afgezien hebben :)
"Wat voor raar beest is dat?" Ne pluche vogel met ne lange bek... nog eens kijken... waaaaah ne KIWI, anders leken ze er toch wel heel hard op.
Na drie uur afdalen aan 1 stuk (Marie dacht na een rustpauze helemaal niet meer recht te geraken) aan een pijl gekomen: optioneel Sutherland-watervallen +1,5 uur extra
En freaken die we zijn -of geworden zijn :-) die watervallen er nog bijgenomen ook, ondertussen in gietende regen. Maar dat maakte ze alleen nog maar krachtiger en indrukwekkender.
En echt wel... WOOOOUW!! Ons opper-gevoel kwam weer boven toen we daar met z'n tweetjes, zijknat, al dat water naar beneden zagen donderen, van 580 meter hoogte, verdeeld over drie etappes. De hoogste van Nieuw Zeeland en bij de hoogste van de wereld... en daar stonden we dan! GIGANTISCH
Na de watervallen terug naar het hoofdpad voor nog een uur, dat er echt wel teveel aan was! Nog meer regen en het pad leek meer op een beek... maar we hebben het gehaald!!

En nu met een minutensoepke en droge kleren aan zijn we blij dat we kunnen terugdenken aan zo'n zware maar onvergetelijke dag! Veel foto's hebben we spijtig genoeg niet kunnen maken omwille van de regen, maar de beelden die we hebben zitten voor altijd in ons koppeke (jullie moeten zelf maar tot hier komen om te oordelen) Vroeg gaan slapen, hopelijk toch 1 nacht zonder snurker, en dan morgen, de laatste dag... nog goed voor 18 km!

Naart schijnt was de regen nog niet zoooo erg vandaag, maar 60 mm. Deze dag vorig jaar 100 cm. Maar.... als het zo blijft doorgan vannacht, wordt het pad voor morgen onverantwoord en worden we geevacueerd met een helicopter... Spannend.


Last day...

... mag ook wel, want we beginnen het serieus te voelen in onze benen. En zoals ze zeggen, de laatste loodjes wegen het zwaarst... en dat hebben we geweten ook.

Opgestaan in alweer regen. Stiekem gehoopt dat er een helicopter op ons stond te wachten, niet dus. Niet teveel getreuzel, want om 14.00u vertrekt onze boot terug naar de bewoonde wereld en die willen we echt niet missen.
Door al die regen van gisteren en vannacht was het landschap omgetoverd in de ene waterval naast de andere. Een voordeel van het slechte weer en zo kwam onze regenoutfit weeral goed van pas. Echt wel knap maar wel alert blijven voor gladde stukken.
Op het einde moesten we onszelf voortslepen van mijlpaal naar mijlpaal maar om half een zagen we het bordje Sandfly Point, het einde van onze Milford Track.

WE ZIJN ER!!!

Boot op, bus in, en dan terug in onze eigen vertrouwde Bongo, oef hij staat er nog! Botinnen uit, rugzak af en slapen tot de middag erop...