Alles kan beter...

Gisteren in da Italiaans restoke nog aan de praat geraakt met een fransman. Hij was daar dokter en is dat al in half de wereld geweest. Hij woonde nu al 6 jaar in Thailand en was gespecialiseerd in de longnecks (die vrouwen met hun ringen rond hun nek). Mooi mooi mooi, maar wel wa ne rare vent. MAAR... hij is toch maar speciaal voor ons met zijn brommerke Malariapillen gaan halen, 15km verder. OK, we hebben ze wel moeten betalen, maar we hebben, allee denken we toch, een goei zaak gedaan. Volgens hem kan je die hier overal wel spotgoedkoop vinden, maar de meeste zijn nep! Daar waren wij dus 9/10 weer ingetrapt.
Dan nog even over de nightmarket gewandeld, ja zo'n markt hebben ze hier overal en de Seb nog wa staan babbelen met ne Canadees, de Mike. Hij was leraar engels en had al met half Thailand in bed gelegen maar nog steeds de ware niet gevonden. Hij begon echt wel wa gefrustreerd te geraken, dus meiden, als er iemand geinteresseerd is, we hebben zijn emailadres... hij beschouwde ons dan ook direct als zijn beste vrienden.

10 nov 2005
nog eens voor de laatste keer gaan ontbijten waar we ondertussen al vaste klant waren geworden. dan tuktuk naar busstation, ticketjes gekocht voor first class om verder naar Chiang Rai te reizen. Een andere bus was er niet dus moesten we wel deze luxe-car nemen, en dat was het echt wel voor ons. Proper, hoofdsteuntjes, airco die het deed en we kregen zelfs gratis drinken en koekjes met pindakaas (ok, daarvoor hadden we niet speciaal deze bus hoeven te nemen, hadden we ook bij Jan Bruyn in Zundert kunnen gaan halen).
We hadden genummerde plaatsen, helemaal vooraan recht voor den TV. Het eerste half uur was er een soort van evacuatiefilmpje, te vergelijken met wat de hostessen voordoen int vliegtuig, en in welke posities je de zetels allemaal kunt draaien. Ik denk dat nog nooit iemand zo aandachtig naar dat filmpje heeft zitten kijken als wij...
Daarna was het nen DVD van een eurovisiesongfestival-achtig iets, maar dan alleen met thaise diva's. Sandra kim zat er ni echt tussen, meer lisa delbo's met zo wordt de rups een vlinder...
Yes, dan toch ne film, SEVEN SECONDS, de eerste 7 sec met engelse ondertitteling, daarna enkel nog het lijf van Wesley Snipes met een te hoog sprekend thais stemmeke. Alleen de scheldwoorden zoals son of a bitch kwam er nog int engels onder!
Na een 5 uur bussen waren we in Chiang Rai. Onze bijbel voor ne keer eens ni gevolgd en ons door een of andere toeristenlokker laten verleiden naar een of andere guesthouse. ( in Mallorca noemen ze dat proppers) en op de foto leek het er nochtans fantastisch uit maar daar aangekomen, na drie kwartier lopen met ons rugzakken in felle zon, viel heel onze utopie int water. ok, twas wel nen bungalow maar met muren vol schimmel, verf dat er al helemaal was afgekomen, stinken, wc die op instorten stond, mieren overal... Thanks but no thanks!!!
Bijbel er terug bijgehaald en daar liepen we dan weer richting andere kant van de stad. Na lang zoeken toch iets naar onze zin gevonden bij een oud vrouwtje voor 150B voor een kamer met douche en warm water. Even uitblazen, zo warm was het nog nooit geweest.
's Avonds terug de stad in opzoek naar een goed restaurantje maar we kwamen er enkel italiaanse en duitse tegen, en nee, we waren echt ni van plan om ne SCHNITSEL te gaan eten! Begon het ook nog eens pijpenstelen te regenen, met bakken viel het uit de lucht. Dan toch nog iets gevonden voor te eten, maar deze keer sloeg het toch wa tegen maar we hadden wel een goei kamer en je jan niet alles hebben in het leven he...