Wapenstilstand

Wakker geworden in de regen, ons daarom nog maar even omgedraaid en verder geslapen. Tot we onze gordijnen openden en de zon volle bak binnenscheen, bleek dat er nooit regen was geweest en het enkel onze ventilator was die die wat raar deed en wij alletwee heilig overtuigd dat het druppels waren die we de hele tijd hoorden.
Snel snel in den douche en dan de stad in om onze verloren tijd in te halen. Veel te warm om op dit uur van de dag tempels te bezoeken, het wordt hier met de dag heter en heter. Onze gedachten dwaalden steeds meer af naar water om in te zwemmen. Het enige wat de Seb kon vinden was een 5 sterren resort. Daar moet er toch een zwembad zijn... Wij ons zwembroek gaan aandoen en richting Sulin hotel.
Het was wel even lopen maar dat kon ons deze keer echt niks schelen. Waauw nog nooit zo'n groot hotel gezien, het was gewoon een groot eiland midden in de rivier. Oei ne slagboom, dan maar langs een achterpoortje naar binnengeglipt en de werkmannen in den tuin maar lachen, ze zagen ons komen...
Amai en plots zonder we het doorhadden stonden we met onze neus voor een immens groot zwembad, met daarnaast een bijna even groot bord met VISITORS NOT ALLOWED.
Sorry, maar dit konden we niet laten schieten. Onze Lonely Planet weggestoken want dat viel te hard op, zonnebrillen op en onze duurste glimlach en daar lagen we in de strandzetels. Marie kreeg van de hele situatie natuurlijk de slappe lach en de Seb al goe kwaad want ne slappe lach hoort hier niet thuis. Dan het water in, zalig! Oei, kregen dan ineens in de mot dat er vanop nen toren 8 man security naar ons stond te kijken.
Na een half uurtje dan maar opgestapt en deze keer wel langs de slagbomen naar buiten. Vast en zeker voldaan!
Die avond beland in de teepee-bar. Het leek wel op de jeuzel van Marie haar ma en pa hun jongen tijd. Echt een leuk cafeke, er zat heel de tijd ne vergane hippie liedjes te spelen op zijn gitaar. Een echte peace and love place, sterk in contrast met onze zwemervaring van die morgem, maar MOET KUNNEN...